همون دیروز تصمیم گرفتم همه زحمات چهار ماهه ام را به شما ببخشم. من بار سنگین صبوری های مادرم، تشویق های پدرم و همدلی های برادرم را به شما بخشیدم. من فریادهای دوست خوبم را که در این مورد خودش را به زور مشاور حقوقی ام کرده بود به شما می بخشم. همه زحماتم را و همه شبهایی را که با وجود خستگی ام بیدار ماندم، این همه را به شما می بخشم. همه این بار را به شما می بخشم تا شما بمانید و وجدانتان.
همان دیروز تصمیم گرفتم که از گروه خارج شوم، سرقت علمی که نه سرقت پروژه علمی کار زشتی است و از همه بدتر سادگی ست که زشت است و من چه ساده بودم
اما دیگر اعتمادم را و دوستی ام را نمی بخشم.
ای کاش کمی بیشتر به دلایل موجود دقت می کردم کسی که حرمت اشخاص دیگری را که به خاطر شایستگی و زحماتشان موفق بوده اند نگاه نداشت با دانشجوی کوچکی چون من چه خواهد کرد؟
برخی ها فقط منتظرند افراد را بشناسند و بفهمند مثلا او کجا کار می کند و ... تا لیست بلندی از درخواست های نابه جای خود را به او بدهند
اگر عشق وافرم به این حوزه علمی نبود و اگر نبودند اساتیدی که در حق من بسیار لطف کرده بودند و اگر نبودند کسانی که نور معرفتشان چراغ راهم را روشن کرده است و اگر احترام به معلم با روح و جانم عجین نبود ....
این را نوشتم تا دیگر به آن نیندیشم و بتوانم از نو آغاز کنم. اشتباه آغازی است آگاهانه
